Vagabonde

Op een mooie zonnige najaarsdag wilden

manlief en ik even wat boodschapjes

doen. We liepen naar de auto en vonden

daar ineens een klein hondje dat uitgeput

naast onze auto lag. Hoe kon dat nou

weer? Waar kwam dat beestje vandaan?

Die ochtend had mijn man wel drie honden

zien lopen op ons terrein, twee grote en

een kleine.

We besloten om de boodschappen maar

niet te doen en togen met het beestje naar

de dierenarts, zodat hij kon kijken of de

vondeling een chip had waarmee de eigenaar

opgespoord kon worden. Een chip

vond de dierenarts niet, wel heel veel

vlooien en teken en sporen van vermagering.

De dierenarts vertelde ons dat het

een pup was van nog maar 4,5 tot 5

maanden oud .

Maar ja, de eigenaar was niet bekend. We

besloten het diertje mee naar huis te nemen

en probeerden via jagers de eigenaar

op te sporen. Ook hingen we overal aanplakbiljetten

op. Na een paar dagen kwam

aan het licht wie de eigenaar was. Hij

staat bekend als iemand die niet goed

voor zijn dieren zorgt en zijn honden zwerven

vaak rond.

De eigenaar belde op en vertelde dat hij

de kleine vagabonde zou komen ophalen

op de brommer en de kleine dan in een

zak zou meenemen. Dat wilde ik niet want

we waren inmiddels aan het beestje gehecht

geraakt en gunden dit kleine dier

wel een goede behandeling. De eigenaar

vroeg mij of ik iemand kende die het

hondje zou willen adopteren, omdat hij er

graag vanaf wilde.

Zo gebeurde het dat wij er ineens een

hondje bij hadden, een Engelse setter. We

hebben de kleine vagabonde Junior genoemd

en onze boxer Gabber vindt het

ontzettend leuk om nu een vriendin te

hebben waarmee ze kan spelen en

rennen. Junior heeft ons gewoon uitgekozen

denken wij. Hoe is het anders mogelijk

dat dit hondje op zo’n afgelegen plek

naast een auto gaat liggen? Hier kan ze

een goede verzorging krijgen: kwaliteitsbrokken,

speeltjes, een speelkameraad,

een warm en droog huis. Vaccinaties, een

chip, anti-vlo- en anti-wormbehandeling.

Wat kan een hond zich nog meer wensen?

Regels, grenzen, opvoeding, aandacht en

genegenheid dat krijgt ze er allemaal bij.

Onze vagabonde heeft een gelukkige poot

van kiezen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *