Geregeld horen we in de avond en nacht
vreemde klanken die we niet thuis kunnen
brengen. Dierengeluiden rondom huis, in
het bos, het water of in de wei, het maakt
nieuwsgierig. Wie maakt dat geluid en
waarom? Zo ontdekten we dat een soort
blafje afkomstig is van een ree, een geluid
dat hij maakt bij onraad. De klank is
vreemd zodat je niet direct aan een ree
denkt.
Soms worden we gewekt door rumoer
rondom ons huis. In de afgelopen wintermaanden
werden we een paar maal wakker
van kabaal vlakbij ons slaapkamerraam.
Het lawaai leek op vechtende dieren,
die hoge geluiden maakten. Nu eens
deed het denken aan een schel geblaf,
dan weer aan gillende vogelgeluiden. Het
was alsof er een dier werd afgemaakt door
een ander dier. Om welke dieren het ging,
bleef onduidelijk.
Op een avond toen ik gewoon in huis zat,
hoorde ik hetzelfde geluid. Twee dieren
renden een paar maal dicht langs ons huis
en maakten daarbij veel tumult, alsof ze
ruzie hadden. Ik pakte snel de schijnwerper
en probeerde de dieren op te sporen.
Er klonk veel lawaai aan de rand van de
rivier, maar ik kon de druktemakers aanvankelijk
niet vinden. Ineens kwamen er
twee vosjes tevoorschijn, die kennelijk niet
doorhadden dat ze werden bespioneerd
door mij vanaf het balkon. Ik zag de mooie
oranjebruine vacht met witte borst en de
dikke, lange staarten met witte punten
heel duidelijk.
Iedere keer als ik een vos zie, dan verbaas
ik me erover dat hij zo klein is, veel
kleiner dan een middelgrote hond. Ze kwamen
achter elkaar de wal oplopen en liepen
gezamenlijk verder, geen geruzie,
geen geluiden, gewoon rustig. Ik was blij
dat ik eindelijk had ontdekt wie er de laatste
tijd voor zoveel opschudding zorgden:
twee vosjes in de paartijd die van december
tot februari loopt.
Vossen zijn monogaam als de situatie het
toelaat, als er geen jachtdruk is. Als het
vrouwtje de jongen zeven tot acht weken
na de paring geworpen heeft, dan helpt
het mannetje, de rekel, met de verzorging
door voedsel te brengen. Hij verblijft niet
bij het vrouwtje en de jongen in het nest,
maar wel vlak in de buurt. Ik verwacht
eigenlijk dat het stelletje dat bij ons op het
terrein woont, hier al jaren is, want er zijn
op ons terrein de laatste jaren geen
vossen geschoten. Wel een eind verderop.
Het leefgebied van vossen is circa honderd
tot vierhonderd hectare groot.
In de winter als er sneeuw is gevallen, kan
ik goed de routes volgen die ze ‘s nachts
afleggen, omdat de pootafdrukken dan
goed te zien zijn. Ik heb gemerkt dat de
vossen ongeveer hetzelfde rondje lopen
als ik normaal gesproken met de hond
maak. Gewoon over de bospaden en een
stukje over de verharde toegangsweg. Af
en toe zie ik wat graaf- of woelsporen of
een keutel op een hoger gelegen punt, bijvoorbeeld
een molshoop of een omgevallen
boom. Het lijkt erop dat ze niet ver van
ons terrein afgaan. Ook zie ik regelmatig
dat ze in het najaar en de winter van de
appels die we onder de appelbomen laten
liggen, snoepen. Eerder lukte het me al
om vossen vast te leggen met de infrarood
camera en op die manier ontdekte ik ook
waar ze waarschijnlijk schuilhouden: in
een lange buis die onder de oprit van het
vakantiehuis doorloopt. Wellicht hebben
ze nog andere holen dichtbij.
Nachtelijk gerucht maakt nieuwsgierig en
soms lukt het om geluiden die tot dan toe
onbekend zijn, te duiden. De vossen op
ons terrein die zich op luidruchtige wijze
overgaven aan het paringsritueel, prikkel-
den de nieuwsgierigheid. Het lukte om te
ontdekken wie er verantwoordelijk waren
voor deze herrie rondom huis.
Een ding is zeker: er komt gezinsuitbreiding
bij de vossen op ons terrein.