De temperaturen zijn hoog dit jaar. Eind
november is het nog steeds rond de 15
graden op sommige dagen, terwijl het kwik
gedurende de nacht flink zakt. Abnormaal
voor deze tijd van het jaar in dit gebied.
Mensen van rond de tachtig zeggen dat ze
dit nog niet eerder hebben meegemaakt
in hun lange leven. Dat kan nooit goed
zijn. De natuur gedraagt zich anders dan
normaal; planten en dieren lijken niet te
begrijpen wat ze overkomt.
Dagelijks besnuffel ik samen met onze lieve,
jonge boxer het bos, zodat we beide
goed op de hoogte blijven van de stand
van zaken. Er liggen al veel bladeren op
de grond in het bos. Ze knisperen onder
mijn voeten, want het is erg droog. Eerder
schreef ik over water als bron van leven.
Deze zomer hebben we dat heel duidelijk
gemerkt. Er viel dit jaar heel weinig neerslag,
veel minder dan normaal. Het is dan
ook het droogste jaar sinds 1962, het jaar
dat weerkundigen met hun metingen zijn
begonnen. De rivierstand is het hele jaar
al erg laag. Onze eigen bron blijft voldoende
water geven, maar in het dorp zijn deze
zomer problemen ontstaan met de voorziening
van drinkwater. Inwoners moesten
flessen water kopen voor eigen consumptie.
Voor drinkwater voor het vee werd
gezocht naar water op andere plaatsen.
Het dikke bladerdek op de paden geeft
een herfstachtige impressie. Toch staan er
nog steeds bomen in het bos die groene
bladeren aan hun takken hebben. Bovendien
zijn in allerlei bomen de knoppen alweer
zichtbaar.
Nadat er ongeveer twee weken geleden
wat neerslag is gevallen, kom ik regelmatig
paddenstoelen-zoekers tegen in het
bos. Paddenstoelen zoeken is de nationale
sport in Frankrijk, iedereen kent en
zoekt ze. De Fransen zijn verbaasd als wij
vertellen dat we dit niet doen omdat we
niet die gewoonte hebben en de paddenstoelen
ook onvoldoende goed kennen om
ze zelf te gaan zoeken. Verstandig vinden
ze het wel, want de verschillen tussen
paddenstoelen zijn soms zo klein en dan
blijkt de ene soort giftig te zijn en de andere
eetbaar. Het is wel mogelijk om met geplukte
paddenstoelen naar een apotheker
te gaan, die dan bekijkt of de paddenstoelen
eetbaar zijn of niet. Maar goed, het
is door het warme najaar ook een erg
goed paddenstoelen-jaar. Na een beetje
neerslag groeien ze weer en doordat het
zo warm is, blijft dit maar doorgaan. Ik zie
wel dat ze heel snel verdroogd zijn.
Ook de dieren reageren op de hoge temperaturen.
Vogels zingen alsof het voorjaar
is. Ik hoop dat ze niet meer aan
nestjes gaan beginnen voor de winter.
‘s Avonds hoor ik soms nog padden en
vroedmeesterpadden. Omdat de zon
schijnt, zijn er nog steeds hagedissen en
slangetjes te zien, die lekker in de zon
liggen op te warmen. Ik moet eerlijk bekennen
dat ik zelf alleen maar een volwassen
aspisadder ben tegengekomen, andere
grote, volwassen slangen werden helaas
alleen door onze gasten gezien. Hoe
ik ook mijn best doe, grote slangen heb ik
tot mijn spijt nog niet ontmoet. Kleine slangetjes
zie ik wel af en toe, ring- en esculaapslangetjes.
Verder komt hier nog de geelgroene toornslang
voor, zeer agressief bij het oppakken, maar dat
zal ik natuurlijk nooit doen. In Frankrijk maken
mensen het onderscheid tussen slangen
en adders, niet-giftig en giftig. Slangen zijn
slangen en worden door de lokale bevolking
niet verder op naam gebracht en
adders zijn giftig. De gewone adder komt
hier overigens niet voor, het gaat in onze
streek om de aspisadder en dan ook nog
weer een ondersoort.
Zodra de schemer valt, worden de bosuilen
actief. Er lijken er steeds meer te komen,
ik hoor verschillende mannetjes- en
vrouwtjesuilen rondom ons huis. In de
schemering zie ik ze wel eens vliegen,
maar dat is niet meer dan een vluchtige
schim. Eénmaal ontmoette ik een bosuil
midden op de dag, gewoon in het bos.
Ineens zag ik een grote, dikke vogel aan
komen vliegen en realiseerde me dat het
bosuil was. Hij leek dik, maar waarschijnlijk
kwam dat door zijn dikke verenpak. De
vogel ging in een boomtop zitten, maar
omdat die boom lager stond, bevond de
top zich op ongeveer drie meter afstand
van mij en zat de uil op ooghoogte. We
keken elkaar recht aan en waarschijnlijk
dacht de bosuil: dit is niet oké, want hij
vloog snel weer verder.
De Fransen zeggen dat bosuilen roepen
als het de volgende dag mooi weer wordt.
Persoonlijk denk ik dat dit niet klopt, want
ik hoor de bosuilen ook als het minder
goed weer is of wordt. Het geluid van bosuilen
wordt vaak gebruikt om spannende
en enge situaties in een film aan te geven.
Ik vind er niets engs aan. Naar mijn idee is
het alleen maar bijzonder dat deze dieren
zo dichtbij ons huis voedsel zoeken. Bosuilen
zijn vleeseters. Ze jagen op allerlei
kleine dieren zoals muizen, kikkers en
kleine zoogdieren, maar deinzen er ook
niet voor terug om een broedende vogel
van zijn nest te plukken.
In deze herfst zijn de temperaturen uitzonderlijk
hoog geweest. We staan aan de
vooravond van de winter. Wat zal die ons
brengen? Hoe zal de natuur zich gedragen
na deze bijzonder warme en droge periode?
We gaan het volgend jaar zien. Eerst
de winter en zelf hoop ik dat die ook een
beetje mild verloopt.